Heba, la protagnoniste principale, nous évoque le quotidien des habitants de sa bourgade. Au neuvième étage de leur immeuble, elle, comme Mme Binaz, Zia et tant d'autres rêvent d'un monde où elles seraient d'avantage en sécurité. Loin de la grissaille, des brumes et de l'armée.

Inceldiginde, çesitli sebeplerle delindigi de olur uykunun. Ne bileyim, bazen zihnimizdeki sivri uçlu bir hatira deler onu; bazen henüz hazmedemedigimiz bir sözün acisi, bazen kolu bacagi aklimizin disinda kalan bir düsünce yahut bir duygu, bazen de etrafimizda olup biten, bizim fark edemedigimiz meçhul bir sey deler. Iste o vakit delinen yerden içerisi görünmez ama disarisi görünür. Hakikat oradan gerçekte oldugu gibi görünmez tabii; uykunun sisi yüzünden, kendisinin biraz berisinde yahut gerisinde görünür. Sise benzemeyen tuhaf bir sisin içindeydi sehir. On dokuzuncu katin hizasinda ben gerçegim diyen bir güvercin kanat çirpiyordu. Binnaz Hanim'in tombul elleri vardi. Ucu bucagi görünmeyen bir bosluga düstü Ziya. Hisir hisir öten naylon seritler. Te ilerde Suriye! Kaldir basini! Huoop! Yüzü çilli bir çocukluk. Efil efil tüten bir pismanlik. Hiç iste, hiçbir sey olmadi. Sikâyetçi misin? Degilim Komutanim. Kolonya, limontuzu ve su. Bakma öyle karanlikta Mensur. Aynali kahve. Güzel Nefise. Kim o uzaktaki adam? Tufana emanet bir dünya. Her kötülük, bir iyiligin içine akiyor iste... Heba, göz gözü görmez insafsizligin, dogruya benzemeye muvaffak olan yalanin, utanmazligin, lincin, kistirilmisligin romani. Edebiyatin kirislerini çatlatan büyük bir yazardan yalnizligin, pismanligin, askerligin, heder olmus bir ömrün romani. Ipek kadar yumusak ve ipek kadar saglam. Sadik okurlari için yeni kesifler sunacak, yeni tanisanlari sadik okurlara dönüstürecek bir Hasan Ali Toptas romani…