Ils ne savaient pas qu'ils étaient l'amour du quartier. Voici L'histoire de Cemal et Süreyya La journée a commencé quand ils ont partagé le dernier macaron sur le comptoir de la boulangerie. Süreyya, avec un regard timide, baissa les yeux sur la table et sortit le biscuit du comptoir et le divisa au milieu. Je sais parce que j'étais là. Cette histoire nous entraîne dans un quartier chaleureux de Şebnem Burcuoğlu.

Onlarınki mahalle aşkıydı bilmeyen yoktu. Cemal ve Süreyya'nın hikâyesi bizim alt sokaktaki Arma Pastanesi'nde tezgâhta son kalan acıbadem kurabiyesini paylaştıkları gün başladı. Önce Cemal biz centilmen adamız evelallah havalarında Süreyya'ya ikram etti kurabiyeyi. Süreyya ise utangaç bir bakışla gözlerini yere indirerek kurabiyeyi tezgâhtan aldı ve tam ortadan ikiye böldü. Biliyorum çünkü ben de oradaydım. Hayır pastanenin içinde değil dışında diğerleri kadrosunda. Hani hayatta bir kahramanlar vardır bir de diğerleri ya aynen o hesap. Kocan Kadar Konuş'un yazarı Şebnem Burcuoğlu'ndan sımsıcak bir mahalle hikâyesi! İsmi bir zamanlar Tatavla olan Kurtuluş semtine hoş geldiniz. Büyük mağazaların sıralandığı Rumeli Caddesi'yle fanfirikli Nişantaşı kafelerinin hemen üstünde yer alan Kurtuluş'ta bir liracı çiğ köfteci turşucu yufkacı yorgancı overlokçu son ütücü kısaca ne ararsanız vardır. Ramazan'da pide Noel'de kurabiye Paskalya'da çörek pişer burada. Bu semtin sayısız hikâyesi içinde en kalplere dokunanı ise Cemal Süreyya ve Feza'nınkidir.