Mon père a un nouvel ami. Ils se connaissent depuis un moment. Ensemble, ils s'assoient sur la chaise de mon père, chaise sur laquelle personne d'autre ne peut s'asseoir. Ce n'est pas un spectacle facile. Toine Heijmans écrit de manière inimitable sur son père et de son nouvel ami, le Dr Alzheimer. Ses chroniques très lues dans le magazine Volkskrant forment ensemble un voyage à travers ce royaume. Ce livre est un récit d'amour d'une lutte contre la démence, écrite dans un langage enchanteur. Un mémorial pour un père égaré qui essaie de rester et dit au revoir à ce qu'il connaît. Une histoire universelle sur une situation unique, avec des photos de l'époque où son père était encore père.

Mijn vader heeft een nieuwe vriend. Ze kennen elkaar al langer. Samen zitten ze in mijn vaders stoel, de stoel waar niemand anders in mag zitten. Het is geen gemakkelijk gezicht. Toine Heijmans schrijft onnavolgbaar over zijn vader en zijn nieuwe vriend, dr. Alzheimer. Zijn veelgelezen columns in het Volkskrant Magazine vormen samen een reis door het vergetelrijk. Dit boek is een liefdevol verslag van een gevecht tegen dementie, geschreven in betoverende taal. Een monumentje voor een eigenzinnige vader die zichzelf probeert te blijven en tegenstribbelend afscheid neemt van de dingen die hij kent. Een universeel verhaal over een unieke situatie, met foto's uit de tijd dat zijn vader nog een vader was. Met mijn vader is niks mis. Wel met de wereld om hem heen.