Imaginez une école qui enseigne tout ce que nous savons sur la vie, ainsi que des leçons que nous connaissons comme les mathématiques, le turc et les sciences. Le matin, il pratique des danses folkloriques comme activité sportive; chaque enfant apprend à jouer d'un instrument de musique; Des pratiques très importantes liées aux travaux ménagers et à l'agriculture sont mises en œuvre. Nous connaissons ces écoles, les instituts villageois toujours nouveaux et irremplaçables ...
Kemal a été très surpris par ce qu'il a vu en quittant sa famille et en entrant dans cette «nouvelle école». Mais il s'est vite habitué à son école, qui semblait être une maison confortable.

Öyle bir okul düşünün ki matematik, Türkçe, fen gibi bildiğimiz derslerle beraber hayatla ilgili ne varsa öğretiyor. Sabahları spor faaliyeti olarak halk oyunları çalışması yaptırıyor; her çocuk bir müzik aleti çalmayı öğreniyor; ev işleri ve tarımla ilgili çok önemli uygulamalar hayata geçiriliyor. Bu okulları biliyoruz, her zaman yeni olan, yeri doldurulamayan Köy Enstitüleri...

Kemal ailesinden ayrılıp bu “yeni okul”a geldiğinde gördükleri karşısında çok şaşırmıştı. Ama sıcacık bir yuva gibi gelen okuluna kısa sürede alışmıştı. Artık yeni ailesi, her biri ülkenin biricik öğretmenleri olacak pırıl pırıl genç öğrenciler ve değeri unutulmaz öğretmenlerdi.