Ils ont demandé aux pauvres, ils ont dit que nous étions égaux. Mon père le disait, s'arrêtant et disant comme s'il voulait le mémoriser. Nous serons égaux, nous serons du côté de l'humain. Tout ce pour quoi on vit. Une personne serait bonne s'il vivait pour l'homme. Aider les autres. Personne n'est supérieur à personne. Mon père est décédé il y a dix ans. C'était une personne honnête, mais ... Il n'a laissé que l'égalité que nous partagions avec les pauvres. "Les ténèbres du présent ... D'une part, la ville propre et la mémorisation de la vie, d'autre part, un grand trou aveugle, les bidonvilles d'Ankara. , des carences bouleversantes ... La capacité d'apparaître le moment venu et les cahiers qui se ferment au fil du temps ... Voleurs, meurtriers, femmes et petits amis ... Ailier droit, vainqueur et temps enfumé ... Un noir vivant en bas, au fond de la bouche ... "Dans la bouche d'une odeur de sang séchée ..." A distance La ville est le dernier roman graphique de la trilogie d'Ankara. La trilogie, qui a commencé avec Dumankara, Hayat Bir Yandıdı et s'est poursuivie avec Emanet Şehir, se termine par une histoire sombre qui passe aujourd'hui. Ankara sombre de Levent Cantek est assombrie par les lignes habiles de Berat Pekmezci. Ville lointaine, goudronnée et parfumée, morte et inquiète… (Extrait du bulletin promotionnel)

Yoksula dünyayı sormuşlar eşitmişiz demiş. Babam söylerdi bunu, ezberletmek ister gibi durup durup söylerdi. Eşit olacağız, insandan yana olacağız. İnsan ne için yaşarsa o olur. İnsan, insan için yaşarsa iyi olur. Başkalarına yardım et. Kimse, kimseden üstün değildir. Ve bir sürü palavra... Babam on yıl önce öldü. Dürüst bir insandı ama… Yoksullarla paylaştığımız eşitlikten başka bir şey bırakmadı bana." Şimdiki zaman karanlığı… Bir yanda temiz şehir ve hayat ezberleri, diğer yanda büyük bir kör delik, Ankara'nın kenar mahalleleri. Didişmeler, kıvrana kıvrana ölen umutlar, kostaklanarak konuşan ölüler, parçalayan eksiklikler… Vakti gelince ortaya çıkan muktedirler ve vakit dolarken kapanan defterler… Hırsızlar, katiller, kadınlar ve erkek arkadaşlar… Sağcılar, kazananlar ve dumanlı havalar… Diplerde, derinlerde yaşayan bir kara Ankara… "Kurumuş bir kan kokusu ağzında..." Uzak Şehir, Ankara üçlemesinin son grafik romanı. 2013'te Dumankara, Hayat Bir Yangındı ile başlayan, Emanet Şehir ile süren üçleme, günümüzde geçen bir kara hikâye ile sonlanıyor. Levent Cantek'in karanlık Ankara'sı, Berat Pekmezci'nin maharetli çizgileriyle koyulaşıyor. Uzak Şehir, katran ve para kokulu, ölü ve tedirgin edici… (Tanıtım Bülteninden)