BONJOUR LES GARS ! Je m'appelle Ulduz. L'histoire que tu vas lire est une partie de ma vie. J'ai raconté cette histoire et notre professeur Behrengi l'a écrite. Behrengi était autrefois professeur dans notre village. Il vivait dans notre maison. Un jour, je lui ai raconté ce qui m'était arrivé et il s'est montré très intéressé. « Ulduz, si tu me laisses faire, j'écrirai ce qui vous est arrivé, à toi et aux corbeaux. Vos histoires feront un livre d'histoires. Qu'en dis-tu ? J'ai accepté cette offre à quelques conditions. Tout d'abord, il n'écrira cette histoire que pour les enfants. Car les adultes sont tellement distraits qu'ils ne comprennent pas mon histoire et ne l'apprécient pas. Ensuite, il n'écrira cette histoire que pour les enfants pauvres et bien élevés qui ne se conduisent pas mal. J'ai vécu avec ma belle-mère jusqu'à l'âge de sept ans et cette histoire raconte cette époque. Ma mère biologique vivait au village. Après son divorce, mon père l'a envoyée au village vivre avec son père et a épousé une autre femme. Mon père travaillait dans un bureau du gouvernement. À l'époque, nous vivions dans une petite ville avec une seule rue. Quelques années plus tard, je suis retourné au village. Le professeur Behrengi a accepté ma condition et m'a fait une promesse. Après cette histoire, il écrira l'histoire de mon bébé qui parle. Je pense que vous apprendrez beaucoup en lisant ce qui m'est arrivé. Ton ami Ulduz

MERHABA ÇOCUKLAR! Benim adım Ulduz. Bu sene on yaşıma girdim. Okuyacağınız hikaye hayatımın bir parçasıdır. Bu hikayeyi ben anlattım Behrengi öğretmenimiz kaleme aldı. Bir zamanlar köyümüzün öğretmeniydi Behrengi öğret men. Bizim evde otururdu. Bir gün başımdan geçenleri ona anlatınca çok ilgilendi. "Ulduz İzin verirsen senin ve kargaların başından geçen leri yazayım. Anlattıkların bir hikaye kitabı olsun. Ne dersin?" dedi.. Bir kaç şartla bu teklifini kabul ettim. Önce bu hikayeyi yalnız çocuklar için yazacak. Çünkü büyükler öyle dağıtmışlar kendilerini ki benim hikayemi anlamazlar zevk almazlar. Sonra bu hikayeyi yalnız fakir ve akıllı uslu yaramazlık yapmayan çocuklar için yazacak. Ben yedi yaşıma kadar üvey annemin yanında yaşadım. Bu hikaye de o günleri anlatır. Öz annem köydeydi. Babam boşadıktan sonra onu köye babasının yanına göndermiş başka bir kadınla evlenmişti. Babam resmi bir dairede çalışıyordu. O zamanlar biz küçük bir kasabada oturuyorduk. Yalnız bir tek caddesi vardı. Birkaç yıl sonra ben de köye gittim. Behrengi Öğretmen şartımı kabul etti bana söz verdi. Bu hikayeden sonra benim konuşan bebeğimin hikayesini de yazacak. Başımdan geçenleri okuyunca birçok şey öğreneceğinize inanıyorum. Arkadaşınız Ulduz