Lecteur du livre d'histoires d'Engin Akyürek intitulé Silence ; Cela nous ramène aux années où les gens se reconnaissaient en se regardant dans les yeux, se touchaient en se parlant et se comprenaient en compatissant. Aux années où les enfants étaient encore des enfants, quand ils voyaient un terrain vide, ils couraient avec le ballon, les voisins frappaient à la porte sans problème, les vacances se célébraient ensemble, le bonheur et la douleur étaient partagés... Aux années où l'amour n'était pas victime des likes et on savait que le silence signifiait la séparation. Son impudence n'avait rien à voir avec le parcours temporel de notre relation. Quand il était effronté, il me regardait, se moquait de moi et ne remplissait jamais ses devoirs de chat. Ne demandez pas si le chat a des devoirs. Je dis que c'est parce qu'il te fait tomber amoureux de quelqu'un d'autre, il fait semblant, il crée un sentiment de culpabilité, même si c'est juste pour le plaisir d'un jeu... *** Nous tournions la plus belle scène d'amour du monde. En regardant ma montre calculatrice à mon poignet, j'ai dit : « Excusez-moi ! Quelle heure est-il ? dit-il. Ma montre indiquait 8h15. Il n’y avait pas besoin d’un quart du temps. De toute façon, il était censé atterrir à vingt heures. Mon enregistreur interne avait mémorisé sa voix. Tous les sons auraient désormais ses notes. *** Je regarde les morceaux de charbon dans ma main, comme si je parlais à mon bonhomme de neige : "Maman, est-ce que les gentils ont toujours de jolis sourires ?" "D'où ça vient ? Qui t'a dit ça ?" "Qui dira : Mon bonhomme de neige." Couverture souple

Engin Akyürek'in Sessizlik adlı öykü kitabı okuru; insanların birbirlerini gözünün içine bakarak tanıdığı konuşarak dokunduğu dertleşerek anlaştığı yıllara götürüyor. Çocukların hâlâ çocuk olduğu boş arazi görünce topu alıp koştuğu komşuların teklifsizce birbirlerinin kapısını çaldığı bayramların hep birlikte kutlandığı mutlulukların acıların paylaşıldığı... Aşkların like'lara kurban gitmediği sessizliğin ayrılık anlamına geldiğinin bilindiği yıllara. Arsızlığı aramızdaki ilişkinin zamansal yolculuğuyla ilgili değildi. Arsız olduğu zamanlar gözlerini bana diker benimle dalgasını geçip kedilik görevlerini asla yerine getirmezdi. Kedinin görevleri mi olur demeyin. Hani kendini iki sevdirir yalandan mauvv der oyun icabı da olsa suçluluk duygusu yaratır ya ondan diyorum... *** Dünyanın en güzel aşk sahnesini çekiyorduk. Kolumdaki hesap makineli saatime bakarak "Pardon! Saatiniz kaç?" demişti. Saatim 8.15'i gösteriyordu. Zamanın çeyrekliğinin bir lüzumu yoktu. Yirmi geçelerde inecekti zaten. Sesini içimin kayıt cihazı hafızasına almıştı. Bütün seslerde artık onunda notası olacaktı. *** Elimdeki kömür parçalarına bakıp kardan adamımla konuşur gibi: "Anne iyi adamlar hep güzel mi gülerler?" "Nerden çıktı şimdi bu kim söyledi bunu sana?" "Kim söyleyecek: Kardan adamım."